Ali Sirmen: Kader mi?

Programa katılan Haldun Solmaztürk bu kararın son derece yadırgatıcı olduğunu söylüyor. Sohbet ediyoruz. Tahsin’i de daha yeni kaybetmişiz. ”Şoför bıçkın. Geçen gün Samsun’a gidiyoruz. Kimse bir umar tavsiye edemiyor. Ve deprem hamakatın çaresizliği içindeki adam için değiştirilemez bir kader olarak kalıyor. Şoför anlatmaya başlıyor: “Teğmenim benim bir sınıf arkadaşım var. Tartışmaya başlıyorlar. Tarikat ve cemaatler TSK’nin başında bir kader midir, değil midir hep beraber göreceğiz. İnatçı, dediğim dedik. Tuzla’da piyade okulunda bir törene gitmek için dışarı çıkmaya hazırlanan genç asteğmenlere Atatürk resmini yakalarına takmaları söyleniyor. Gerçekten de üzerinde ciddiyetle durulması gereken bir olayla karşı karşıyayız. Hüzünleniyorum. Şimdiye kadar konuştuklarımızın hepsi boşa gittiğine göre bari konuşmayalım ve canımız sıkılmasın. Beni yedek teğmen olduğum için olsa gerek şoförün yanındaki mahalle aldılar. Sonunda resmi takmak istemeyen bu üç kişiyle onların bu davranışını kınayan dört arkadaşı arasındaki tartışma soruşturma konusu oluyor. Kimse bir çıkar yolu gösteremiyor. yüzyılda varabildiği zekâ, merhamet, diğerkâmlık, dürüstlük, sevgi ve anlayış düzeyi hakkında hem hüzünlendirecek hem de utanılacak duygularla başbaşa kalıyorum. Dayadım tabancayı kafasına. Bayburt’tan çıkıp Ziganaları tırmanarak başlayan yolculuğumuz ilginç geçiyor. Ve hemen yapıştırıyor: “Eyvah şimdi düşeceğim. Bunlardan biri öneriyi reddediyor. Çektim arabayı sağa. Olacağı varsa olur. Geçenlerde yaşadığımız bir olayı emekli Tuğgeneral Haldun Solmaztürk bir programda anlattı. Hepsi boş laf. İleride bir muz kabuğu görüyor. Kafam iyice bozuk. . Aldım yanıma, başladı söylenmeye. Sevgili,5-6 Şubat gecelerini televizyonun başında Hatay, Malatya depreminin birinci yıldönümü görüntülerini izleyerek geçirdim. Haldun Solmaztürk olayın pek sıradan olmadığını söyledi. Bir şey olmaz evelallah!Hem de kaza dediğin nedir ki? Kaza kader. Benim de yine böyle bir Temel fıkram var: Temel yolda yürürken bir yandan da gazetesine bakıyor. Hangimiz hayatta böyle bir durumla karşılaşmadık? Şoför ulusal tepki koyuyor ortaya. Bir emir geldi İstanbul’a gideceğim. ",. Devlet de bunları isteyenlere peşkeş çekmeye hazır. Onların bu davranışını yadırgayan dört arkadaşı daha tartışmaya katılıyorlar. Sordum:-Şimdi söyle ulan, kaza kader mi değil mi?Ama söyle Allah aşkına teğmenim, kaza kader mi değil mi?”Hadi söyle bakalım şimdi!. . ”Artık deprem konuşulmasından sıkıldım. Otobüsten bileti aldık. Yine televizyonda programları izlerken son günlerin en önde gelen tartışma konularından biri: Tarikatlar, cemaatler gözlerini milli eğitime, okullara dikmişler. Bu yine de dayatıyor, kaza kader değildir diye. Yürek parçalayıcı ve insanın 21. Çünkü Atatürk resmini takmayı reddedenlerle bu hareketi kınayanlar aynı yaptırıma uğruyorlar. Tabii şoförün kulağını büküyorlar: “Aman dikkat et, geçenlerde Tahsin’in başına geleni unutma! İki de çocuk bıraktı arkasında. Sayıları üçe çıkıyor. Ona iki kişi daha katılıyor. Bu gibi durumlarda hep isyanla karışık olan şunu soruyorum: “Bu kadar hamakat, bu kadar vurdumduymazlık, bu kadar gaddarlık, bu kadar hak tanımazlık, bu kadar sevgisizlik kader mi?”***Kaç yıl oluyor, Bayburt’ta yedek subay askerliğimi yapıyorum. Üçü resim takmak istemeyen, dördü de bunların o davranışına karşı çıkan olmak üzere yedi kişi hakkındaki karar şöyle oluyor: Yedi teğmenin de aynı suçtan TSK’den ihracına karar veriliyor. ***Gerçekten de kararı anlamak mümkün değildir.

Ali Sirmen: Kader mi?

Yürek parçalayıcı ve insanın 21. ",. Onların bu davranışını yadırgayan dört arkadaşı daha tartışmaya katılıyorlar. Tahsin’i de daha yeni kaybetmişiz. Bu yine de dayatıyor, kaza kader değildir diye. Geçen gün Samsun’a gidiyoruz. Sevgili,5-6 Şubat gecelerini televizyonun başında Hatay, Malatya depreminin birinci yıldönümü görüntülerini izleyerek geçirdim. Kafam iyice bozuk. Sordum:-Şimdi söyle ulan, kaza kader mi değil mi?Ama söyle Allah aşkına teğmenim, kaza kader mi değil mi?”Hadi söyle bakalım şimdi!. Sayıları üçe çıkıyor. Hüzünleniyorum. Tartışmaya başlıyorlar. Tabii şoförün kulağını büküyorlar: “Aman dikkat et, geçenlerde Tahsin’in başına geleni unutma! İki de çocuk bıraktı arkasında. ***Gerçekten de kararı anlamak mümkün değildir. ”Artık deprem konuşulmasından sıkıldım. Hangimiz hayatta böyle bir durumla karşılaşmadık? Şoför ulusal tepki koyuyor ortaya. Benim de yine böyle bir Temel fıkram var: Temel yolda yürürken bir yandan da gazetesine bakıyor. Kimse bir çıkar yolu gösteremiyor. Olacağı varsa olur. Hepsi boş laf. Devlet de bunları isteyenlere peşkeş çekmeye hazır. Üçü resim takmak istemeyen, dördü de bunların o davranışına karşı çıkan olmak üzere yedi kişi hakkındaki karar şöyle oluyor: Yedi teğmenin de aynı suçtan TSK’den ihracına karar veriliyor. Bayburt’tan çıkıp Ziganaları tırmanarak başlayan yolculuğumuz ilginç geçiyor. yüzyılda varabildiği zekâ, merhamet, diğerkâmlık, dürüstlük, sevgi ve anlayış düzeyi hakkında hem hüzünlendirecek hem de utanılacak duygularla başbaşa kalıyorum. Ona iki kişi daha katılıyor. Şimdiye kadar konuştuklarımızın hepsi boşa gittiğine göre bari konuşmayalım ve canımız sıkılmasın. Sonunda resmi takmak istemeyen bu üç kişiyle onların bu davranışını kınayan dört arkadaşı arasındaki tartışma soruşturma konusu oluyor. Çünkü Atatürk resmini takmayı reddedenlerle bu hareketi kınayanlar aynı yaptırıma uğruyorlar. Bunlardan biri öneriyi reddediyor. Geçenlerde yaşadığımız bir olayı emekli Tuğgeneral Haldun Solmaztürk bir programda anlattı. Kimse bir umar tavsiye edemiyor. . . Ve hemen yapıştırıyor: “Eyvah şimdi düşeceğim. Beni yedek teğmen olduğum için olsa gerek şoförün yanındaki mahalle aldılar. Çektim arabayı sağa. İleride bir muz kabuğu görüyor. Dayadım tabancayı kafasına. Otobüsten bileti aldık. Programa katılan Haldun Solmaztürk bu kararın son derece yadırgatıcı olduğunu söylüyor. Gerçekten de üzerinde ciddiyetle durulması gereken bir olayla karşı karşıyayız. Yine televizyonda programları izlerken son günlerin en önde gelen tartışma konularından biri: Tarikatlar, cemaatler gözlerini milli eğitime, okullara dikmişler. Bir emir geldi İstanbul’a gideceğim. Ve deprem hamakatın çaresizliği içindeki adam için değiştirilemez bir kader olarak kalıyor. Haldun Solmaztürk olayın pek sıradan olmadığını söyledi. İnatçı, dediğim dedik. ”Şoför bıçkın. Aldım yanıma, başladı söylenmeye. Şoför anlatmaya başlıyor: “Teğmenim benim bir sınıf arkadaşım var. Sohbet ediyoruz. Tarikat ve cemaatler TSK’nin başında bir kader midir, değil midir hep beraber göreceğiz. Tuzla’da piyade okulunda bir törene gitmek için dışarı çıkmaya hazırlanan genç asteğmenlere Atatürk resmini yakalarına takmaları söyleniyor. Bir şey olmaz evelallah!Hem de kaza dediğin nedir ki? Kaza kader. Bu gibi durumlarda hep isyanla karışık olan şunu soruyorum: “Bu kadar hamakat, bu kadar vurdumduymazlık, bu kadar gaddarlık, bu kadar hak tanımazlık, bu kadar sevgisizlik kader mi?”***Kaç yıl oluyor, Bayburt’ta yedek subay askerliğimi yapıyorum.