Yozlaşan ve çürüyen dünyayı ne kurtaracak?

Bazı konuları iyice bilince çıkarmak için düşünen beyinleri arada sarsmak iyidir. Sosyal medya, Twitter, TV’ler her gün her alanda doğru yanlış insanın ruhunu, zihnini, dimağını hedef alıyor ve her biri değişik amaçlar için insanı bombardımana tabi tutuyor. İşte bu yüzdendir ki sançtı hep doğrudan, iyilikten ve güzellikten yanadır. . Bütün bu yaşanmışlıkları toplum zamanla kanıksıyor, bir tepki göstermiyor. Çoğu zaman olan biteni onaylamazken olması gereken için yol alır ve kimi zaman yol açar. Eğer insan bir yanı ile sosyal ve duygusal bir varlıksa onun tezahürü de sanattır. Doğal olarak bu kadar hercümerç içinde neyin doğru neyin yanlış olduğu birbirine karışıyor. En sonunda hiçbirine doğru dürüst bir değer atfetmeden bu bombardımanın altında darmadağın bir şekilde ertesi günü bekliyor. Bu yüzden hep muhaliftir. İnsan zihni bu bombardıman karşısında kirleniyor ve sonunda bunca yükü taşımaktan yoruluyor. Biliyorum başlık biraz kışkırtıcı oldu, ben de zaten öyle olsun istedim. Bu yüzden muhaliftir ve egemenlerle başı hep derttedir. Çünkü günlük yaşam o kadar hızlı bir akışkanlık içinde geçip gidiyor ki bir anda bir günde binlerce şey artarda gelip geçiyor.

Yozlaşan ve çürüyen dünyayı ne kurtaracak?

Bu yüzden muhaliftir ve egemenlerle başı hep derttedir. Eğer insan bir yanı ile sosyal ve duygusal bir varlıksa onun tezahürü de sanattır. Biliyorum başlık biraz kışkırtıcı oldu, ben de zaten öyle olsun istedim. Çoğu zaman olan biteni onaylamazken olması gereken için yol alır ve kimi zaman yol açar. . Bu yüzden hep muhaliftir. İnsan zihni bu bombardıman karşısında kirleniyor ve sonunda bunca yükü taşımaktan yoruluyor. Sosyal medya, Twitter, TV’ler her gün her alanda doğru yanlış insanın ruhunu, zihnini, dimağını hedef alıyor ve her biri değişik amaçlar için insanı bombardımana tabi tutuyor. İşte bu yüzdendir ki sançtı hep doğrudan, iyilikten ve güzellikten yanadır. Bazı konuları iyice bilince çıkarmak için düşünen beyinleri arada sarsmak iyidir. Çünkü günlük yaşam o kadar hızlı bir akışkanlık içinde geçip gidiyor ki bir anda bir günde binlerce şey artarda gelip geçiyor. Doğal olarak bu kadar hercümerç içinde neyin doğru neyin yanlış olduğu birbirine karışıyor. En sonunda hiçbirine doğru dürüst bir değer atfetmeden bu bombardımanın altında darmadağın bir şekilde ertesi günü bekliyor. Bütün bu yaşanmışlıkları toplum zamanla kanıksıyor, bir tepki göstermiyor.