İsmet Paşa, neden Cumhuriyet’in Orhan Gazi’sidir?

” dedi. Bunu gören amca, “İsmet Paşa, çok büyük adamdı çok. Merak bu ya, ben de dâhil oldum içeri. İki ahbap deminki münakaşayı sürdürüyorlardı kesik kesik. . Tanpınar, dünü, bugünü ve yarını şu zaviyeden seyreder: “Ben Orhan Gazi’nin mübarek eliyle kurduğu bu terkibin devam etmesini, yıkılmamasını istiyorum. Kentin geçirdiği dönüşümden sitemli bir tonda bahseden fötr şapkalı adamın cümlelerinin bitiminde, içlerinden görece daha yaşlı olanı bana hitaben, “Hoş geldin. İsmet Paşa’ya hayran olan bu adam, Mısrî Dergâhı’nın son postnişini Mehmed Şemseddin Ulusoy’un (1867-1936) torunu Mecdi Ulusoy’dan başkası değildi. Biz gençliğimizde ona hayrandık. ” minvalinde konuştu. O sırada benim gözüm beni buyur eden adamın masasının üstünde bulunan İsmet İnönü fotoğrafına takıldı. Sohbet, muhabbet biraz daha devam etti, akşam olmak üzereydi ki mecliste bulunanlar yavaşça toparlanıp gitmeye hazırlanıyordu, devamında herkes evlerine yollandı. Yolum tesadüfen Irgandı Köprüsü’ne de düştü. Tarihî Türkiye’nin peşindeyim…”Şehir tarihine meraklı bir gençken eski Bursa’yı dolaşıyordum. Hoş bulduktan sonra adamın masasının önündeki sandalyeye oturdum. O sırada dükkânların birinde yüksek sesle konuşanları gördüm.

İsmet Paşa, neden Cumhuriyet’in Orhan Gazi’sidir?

Kentin geçirdiği dönüşümden sitemli bir tonda bahseden fötr şapkalı adamın cümlelerinin bitiminde, içlerinden görece daha yaşlı olanı bana hitaben, “Hoş geldin. Merak bu ya, ben de dâhil oldum içeri. Tanpınar, dünü, bugünü ve yarını şu zaviyeden seyreder: “Ben Orhan Gazi’nin mübarek eliyle kurduğu bu terkibin devam etmesini, yıkılmamasını istiyorum. Bunu gören amca, “İsmet Paşa, çok büyük adamdı çok. O sırada benim gözüm beni buyur eden adamın masasının üstünde bulunan İsmet İnönü fotoğrafına takıldı. . ” minvalinde konuştu. Sohbet, muhabbet biraz daha devam etti, akşam olmak üzereydi ki mecliste bulunanlar yavaşça toparlanıp gitmeye hazırlanıyordu, devamında herkes evlerine yollandı. İsmet Paşa’ya hayran olan bu adam, Mısrî Dergâhı’nın son postnişini Mehmed Şemseddin Ulusoy’un (1867-1936) torunu Mecdi Ulusoy’dan başkası değildi. Hoş bulduktan sonra adamın masasının önündeki sandalyeye oturdum. Yolum tesadüfen Irgandı Köprüsü’ne de düştü. O sırada dükkânların birinde yüksek sesle konuşanları gördüm. Biz gençliğimizde ona hayrandık. İki ahbap deminki münakaşayı sürdürüyorlardı kesik kesik. ” dedi. Tarihî Türkiye’nin peşindeyim…”Şehir tarihine meraklı bir gençken eski Bursa’yı dolaşıyordum.