Ali Sirmen: Kader mi?

Tartışmaya başlıyorlar. ”Artık deprem konuşulmasından sıkıldım. Yine televizyonda programları izlerken son günlerin en önde gelen tartışma konularından biri: Tarikatlar, cemaatler gözlerini milli eğitime, okullara dikmişler. İnatçı, dediğim dedik. Sordum:-Şimdi söyle ulan, kaza kader mi değil mi?Ama söyle Allah aşkına teğmenim, kaza kader mi değil mi?”Hadi söyle bakalım şimdi!. Sonunda resmi takmak istemeyen bu üç kişiyle onların bu davranışını kınayan dört arkadaşı arasındaki tartışma soruşturma konusu oluyor. Tuzla’da piyade okulunda bir törene gitmek için dışarı çıkmaya hazırlanan genç asteğmenlere Atatürk resmini yakalarına takmaları söyleniyor. Otobüsten bileti aldık. Geçenlerde yaşadığımız bir olayı emekli Tuğgeneral Haldun Solmaztürk bir programda anlattı. Tahsin’i de daha yeni kaybetmişiz. Programa katılan Haldun Solmaztürk bu kararın son derece yadırgatıcı olduğunu söylüyor. Haldun Solmaztürk olayın pek sıradan olmadığını söyledi. Benim de yine böyle bir Temel fıkram var: Temel yolda yürürken bir yandan da gazetesine bakıyor. Kimse bir çıkar yolu gösteremiyor. Bu gibi durumlarda hep isyanla karışık olan şunu soruyorum: “Bu kadar hamakat, bu kadar vurdumduymazlık, bu kadar gaddarlık, bu kadar hak tanımazlık, bu kadar sevgisizlik kader mi?”***Kaç yıl oluyor, Bayburt’ta yedek subay askerliğimi yapıyorum. Bir emir geldi İstanbul’a gideceğim. Ona iki kişi daha katılıyor. Şoför anlatmaya başlıyor: “Teğmenim benim bir sınıf arkadaşım var. yüzyılda varabildiği zekâ, merhamet, diğerkâmlık, dürüstlük, sevgi ve anlayış düzeyi hakkında hem hüzünlendirecek hem de utanılacak duygularla başbaşa kalıyorum. Tarikat ve cemaatler TSK’nin başında bir kader midir, değil midir hep beraber göreceğiz. ",. . Beni yedek teğmen olduğum için olsa gerek şoförün yanındaki mahalle aldılar. Hangimiz hayatta böyle bir durumla karşılaşmadık? Şoför ulusal tepki koyuyor ortaya. Devlet de bunları isteyenlere peşkeş çekmeye hazır. Sevgili,5-6 Şubat gecelerini televizyonun başında Hatay, Malatya depreminin birinci yıldönümü görüntülerini izleyerek geçirdim. Ve deprem hamakatın çaresizliği içindeki adam için değiştirilemez bir kader olarak kalıyor. Bir şey olmaz evelallah!Hem de kaza dediğin nedir ki? Kaza kader. Bayburt’tan çıkıp Ziganaları tırmanarak başlayan yolculuğumuz ilginç geçiyor. Onların bu davranışını yadırgayan dört arkadaşı daha tartışmaya katılıyorlar. ***Gerçekten de kararı anlamak mümkün değildir. Kimse bir umar tavsiye edemiyor. Sohbet ediyoruz. Aldım yanıma, başladı söylenmeye. Çektim arabayı sağa. ”Şoför bıçkın. Şimdiye kadar konuştuklarımızın hepsi boşa gittiğine göre bari konuşmayalım ve canımız sıkılmasın. Ve hemen yapıştırıyor: “Eyvah şimdi düşeceğim. Dayadım tabancayı kafasına. İleride bir muz kabuğu görüyor. Geçen gün Samsun’a gidiyoruz. Olacağı varsa olur. Çünkü Atatürk resmini takmayı reddedenlerle bu hareketi kınayanlar aynı yaptırıma uğruyorlar. Kafam iyice bozuk. Sayıları üçe çıkıyor. Bunlardan biri öneriyi reddediyor. Yürek parçalayıcı ve insanın 21. Tabii şoförün kulağını büküyorlar: “Aman dikkat et, geçenlerde Tahsin’in başına geleni unutma! İki de çocuk bıraktı arkasında. Bu yine de dayatıyor, kaza kader değildir diye. Hüzünleniyorum. . Gerçekten de üzerinde ciddiyetle durulması gereken bir olayla karşı karşıyayız. Üçü resim takmak istemeyen, dördü de bunların o davranışına karşı çıkan olmak üzere yedi kişi hakkındaki karar şöyle oluyor: Yedi teğmenin de aynı suçtan TSK’den ihracına karar veriliyor. Hepsi boş laf.

Ali Sirmen: Kader mi?

Üçü resim takmak istemeyen, dördü de bunların o davranışına karşı çıkan olmak üzere yedi kişi hakkındaki karar şöyle oluyor: Yedi teğmenin de aynı suçtan TSK’den ihracına karar veriliyor. Beni yedek teğmen olduğum için olsa gerek şoförün yanındaki mahalle aldılar. Çünkü Atatürk resmini takmayı reddedenlerle bu hareketi kınayanlar aynı yaptırıma uğruyorlar. Tabii şoförün kulağını büküyorlar: “Aman dikkat et, geçenlerde Tahsin’in başına geleni unutma! İki de çocuk bıraktı arkasında. Hüzünleniyorum. Hepsi boş laf. Yürek parçalayıcı ve insanın 21. Onların bu davranışını yadırgayan dört arkadaşı daha tartışmaya katılıyorlar. Devlet de bunları isteyenlere peşkeş çekmeye hazır. Bayburt’tan çıkıp Ziganaları tırmanarak başlayan yolculuğumuz ilginç geçiyor. Kimse bir çıkar yolu gösteremiyor. ”Artık deprem konuşulmasından sıkıldım. Yine televizyonda programları izlerken son günlerin en önde gelen tartışma konularından biri: Tarikatlar, cemaatler gözlerini milli eğitime, okullara dikmişler. Programa katılan Haldun Solmaztürk bu kararın son derece yadırgatıcı olduğunu söylüyor. Çektim arabayı sağa. Benim de yine böyle bir Temel fıkram var: Temel yolda yürürken bir yandan da gazetesine bakıyor. Dayadım tabancayı kafasına. Bir şey olmaz evelallah!Hem de kaza dediğin nedir ki? Kaza kader. Geçen gün Samsun’a gidiyoruz. Tarikat ve cemaatler TSK’nin başında bir kader midir, değil midir hep beraber göreceğiz. Aldım yanıma, başladı söylenmeye. Ve hemen yapıştırıyor: “Eyvah şimdi düşeceğim. Sordum:-Şimdi söyle ulan, kaza kader mi değil mi?Ama söyle Allah aşkına teğmenim, kaza kader mi değil mi?”Hadi söyle bakalım şimdi!. Olacağı varsa olur. Şimdiye kadar konuştuklarımızın hepsi boşa gittiğine göre bari konuşmayalım ve canımız sıkılmasın. ***Gerçekten de kararı anlamak mümkün değildir. Otobüsten bileti aldık. Bunlardan biri öneriyi reddediyor. Bu gibi durumlarda hep isyanla karışık olan şunu soruyorum: “Bu kadar hamakat, bu kadar vurdumduymazlık, bu kadar gaddarlık, bu kadar hak tanımazlık, bu kadar sevgisizlik kader mi?”***Kaç yıl oluyor, Bayburt’ta yedek subay askerliğimi yapıyorum. . Ona iki kişi daha katılıyor. Şoför anlatmaya başlıyor: “Teğmenim benim bir sınıf arkadaşım var. İnatçı, dediğim dedik. Sohbet ediyoruz. Tahsin’i de daha yeni kaybetmişiz. Ve deprem hamakatın çaresizliği içindeki adam için değiştirilemez bir kader olarak kalıyor. İleride bir muz kabuğu görüyor. Tuzla’da piyade okulunda bir törene gitmek için dışarı çıkmaya hazırlanan genç asteğmenlere Atatürk resmini yakalarına takmaları söyleniyor. Gerçekten de üzerinde ciddiyetle durulması gereken bir olayla karşı karşıyayız. Sevgili,5-6 Şubat gecelerini televizyonun başında Hatay, Malatya depreminin birinci yıldönümü görüntülerini izleyerek geçirdim. Bir emir geldi İstanbul’a gideceğim. Kimse bir umar tavsiye edemiyor. Bu yine de dayatıyor, kaza kader değildir diye. Geçenlerde yaşadığımız bir olayı emekli Tuğgeneral Haldun Solmaztürk bir programda anlattı. Hangimiz hayatta böyle bir durumla karşılaşmadık? Şoför ulusal tepki koyuyor ortaya. ”Şoför bıçkın. . Sonunda resmi takmak istemeyen bu üç kişiyle onların bu davranışını kınayan dört arkadaşı arasındaki tartışma soruşturma konusu oluyor. Tartışmaya başlıyorlar. Haldun Solmaztürk olayın pek sıradan olmadığını söyledi. yüzyılda varabildiği zekâ, merhamet, diğerkâmlık, dürüstlük, sevgi ve anlayış düzeyi hakkında hem hüzünlendirecek hem de utanılacak duygularla başbaşa kalıyorum. Kafam iyice bozuk. ",. Sayıları üçe çıkıyor.